Co en Laurens lieten samen met hun mede-initiatiefnemers de oude Borgmanschool in Groningen verbouwen tot vijf cohousing appartementen.
Bewoners: Co (kunstbemiddelaar en interieurarchitect) en Laurens (ondernemer)
Waar: Groningen, sinds 2022
Project: Oude Borgmanschool, cohousing LAIV (Leven Apart in Verbinding)
Oppervlakte van appartement: 125 m2
Gemeenschappelijke ruimtes: wasruimte, logeerkamers, gezelschapsruimte met keuken, klusruimte, berging, tuin (+ binnenkort hopelijk een sauna)
Als je de woning binnenstapt, valt direct de prachtige lichtinval op die dankzij de grote raampartijen tot aan de grond, de ruimte binnenvalt. Ik word uitgenodigd om aan de eettafel te komen zitten, die de keuken en woonkamer met elkaar verbindt. Aan tafel is ruimte voor wel drie gezinnen, al zijn we voor dit interview met z’n drieën.
Af is het nog niet, maar wonen doen ze er sinds enkele maanden. De week ervoor zijn een aantal kunstwerken opgehangen en ook de slaapkamerdeur zit er nog maar net in. Co en Laurens zijn zichtbaar trots op wat ze voor elkaar hebben gekregen, niet in de minste plaats omdat het zelfbouwproject een paar tegenslagen heeft gekend. “Door een aardbeving die in Stad voelbaar is, moest de nieuwe Borgmanschool aardbevingsbestendig gebouwd worden en dat zorgde voor een onverwachte vertraging tijdens ons zelfbouwavontuur.” Daardoor verhuizen ze in de tussentijd nog twee keer. De derde en voorlopig laatste keer, is naar dit appartement. “Eerst ben je zo kapot moe van alles. Je beseft je helemaal niet hoe mooi het is geworden.” Langzaamaan komt daar verandering in. “Nu we weer de rust vinden en de verbouwing achter de rug is, kunnen we steeds meer genieten van onze plek.” Aan een periode van zeven jaar, van idee tot aan nu, komt langzaamaan een eind.
“Eerst ben je zo kapot moe van alles. Je beseft je helemaal niet hoe mooi het is geworden.”
Als interieurarchitect kan Co zich helemaal uitleven in het appartement. Alles is door haarzelf bedacht en door een interieurbouwer gebouwd. Haar grote wens is een hangende kast. Trots kijkt ze in de richting van een groot rechthoekig blok, dat hangt aan een constructie aan het plafond en bovendien door lijkt te lopen als wand op de bovenverdieping. Toch is het niet makkelijk om als interieurarchitect zo’n project mee te maken, geeft Co toe. “Ik vond het wel moeilijk ja, die dubbele pet. Je bent onderdeel van het collectief en tegelijkertijd heb ik een duidelijke mening over de tekeningen van bijvoorbeeld de gezamenlijke ruimtes.”
Ondanks dat ze nog niet helemaal gesetteld zijn, past het appartement hen als een maatpak. De favoriete plek van Laurens is zijn grote boekenkast, die de hele wand in de woonkamer bestrijkt. “Voor het eerst heb ik al mijn boeken op één plek verzameld. Niet meer her en der door het hele huis, maar alles bij elkaar in één kast. Daar geniet ik erg van. Wel heb ik heel wat boeken weg moeten doen hoor, anders paste het niet.”
Co’s grote trots is natuurlijk de hangende kast, maar ook het dakterras is een favoriete plek in het appartement, vertelt ze als we de trap oplopen naar de bovenverdieping. Als we bij het uiteinde van de trap komen, zie je een transparante glazen brug. Daaronder zie je de benedenverdieping. “Zal ik er iets overheen leggen, of durf je er op te stappen”, zegt Co als ze me even ziet aarzelen. “Sommige mensen vinden het spannend om op de glazen brug te stappen, zelf heb ik daar geen last van. Ik vind het een mooie verbinding tussen boven en beneden.” Als we op het dakterras staan, vertel Co verder. “Ik heb heel erg moeten wennen aan de gezamenlijke tuin en de grote ramen. In Haren was ik gewend om veel privacy te hebben. We hebben natuurlijk niet voor niks voor LAIV gekozen, alleen daarin ben ik anders dan Laurens. Dankzij het dakterras heb ik net wat meer privacy en daar ben ik erg blij mee.”
Ik vind de glazen brug een mooie verbinding tussen boven en beneden.
Sinds kort eten de bewoners van de Borgmanschool samen in de gemeenschappelijke ruimte. Koken doen ze om de beurt, al komt het niet zo nauw. “Als mensen, zoals ikzelf, dol zijn op koken moet je daar handig gebruik van maken”, vertelt Laurens. Het is geen verplichting om aan te schuiven bij het diner, soms komt het niet uit met werk of andere plannen en dat is prima. Nu ze er wonen, leren ze elkaar pas echt kennen. “Samen bouwen is anders dan samen leven.”
Wil je weten hoe Co en Laurens het proces van collectief ontwikkelen hebben ervaren? In ‘Samen bouwen met Co en Laurens’ lees je er alles over.
© Foto’s door Michaël Zwaagman
